22 112 16 46
22 112 16 46
Gdy udajemy się do jakiejkolwiek osoby proponującej nam swoje usługi, jedną z pierwszych rzeczy, na jakie zwracamy uwagę, jest cena, jaką przyjdzie nam zapłacić. Gdy zajdzie potrzeba zgłoszenia się do tłumacza, powinniśmy wiedzieć, na jakiej podstawie policzy on opłatę za efekty swojej pracy. Jednostką, której użyje do wyceny, jest strona przeliczeniowa. Występujące w tej nazwie określenie „strona” może być mylące, bowiem strona przeliczeniowa nie jest tym samym, czym strona w formie np. kartki A4. W tłumaczeniu uwierzytelnionym strona przeliczeniowa ma ściśle określone i zawsze takie same parametry, w tłumaczeniu zwykłym jej cechy są określane przez każde biuro tłumaczeń indywidualnie.
Jak wynika z powyższego tekstu, strona przeliczeniowa w przypadku tłumaczenia uwierzytelnionego z lub na język turecki to nie to samo, co strona przeliczeniowa w przypadku tłumaczenia zwykłego. Aby jednak dobrze zrozumieć tę informację, należy wiedzieć, czym różnią się dwa wymienione rodzaje tłumaczeń. Tłumaczenie zwykłe wykonywane jest zazwyczaj przez absolwentów lingwistyki czy filologii lub przez osoby biegle posługujące się danym językiem (choć należy pamiętać, że w tłumaczeniu znajomość języka to nie wszystko i fakt, że ktoś nie ma problemu z komunikacją w danym języku nie stanowi o tym, że gotów będzie z niego lub na niego tłumaczyć).
Aby wykonać tłumaczenie zwykłe, nie trzeba mieć żadnych uprawnień, więc i jednostka rozliczeniowa takiego tłumaczenia nie jest prawnie określona. Liczba znaków strony przeliczeniowej różni się w zależności od biura lub tłumacza. Zupełnie inaczej wygląda kwestia związana z tłumaczeniami uwierzytelnionymi. Są to tłumaczenia dokumentów, które mają być złożone w urzędzie. Mogą być wykonane tylko przez tłumacza przysięgłego, który zdał bardzo trudny egzamin, złożył ślubowanie Ministrowi Sprawiedliwości i został wpisany do rejestru tłumaczy przysięgłych. Taka strona przeliczeniowa tłumaczenia uwierzytelnionego z lub na język turecki ma ściśle określone przez prawo cechy.
Cechy strony przeliczeniowej, podobnie jak wszelkie kwestie dotyczące instytucji tłumacza przysięgłego, opisane są w dwóch aktach prawnych: w Ustawie o Zawodzie Tłumacza Przysięgłego oraz w Rozporządzeniu (…) w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego. Drugi dokument precyzyjnie określa objętość strony przeliczeniowej – jest to 25 linijek po 45 znaków w każdej. Ciężko jednak wyobrazić sobie dokument sformatowany w taki sposób, by każda linijka wyglądała jednakowo i zawierała równą ilość znaków – słowa musiałyby być dzielone pomiędzy dwie linijki w sposób nie tylko niezrozumiały, ale również sprzeczny z zasadami polskiej ortografii. Nikt nie zagwarantuje przecież, że 45, czyli ostatni, znak w linijce znajdzie się na końcu słowa lub sylaby. Aby nieco ułatwić tę kwestię, rozporządzenie dopuszcza również ogólną ilość znaków strony przeliczeniowej, którą otrzymamy poprzez pomnożenie 25 linijek przez 45 znaków. Wynikiem działania będzie właściwa objętość strony przeliczeniowej, to jest 1 125 znaków.
Znamy już liczbę, a czy wiemy, czym dokładnie jest wspomniany już wielokrotnie znak? Znakiem jest każda litera, cyfra oraz znak interpunkcyjny. W liczbę znaków podaną w prawodawstwie wlicza się także spacje – stąd możemy czasem przeczytać o ilości „znaków ze spacjami”. Oprócz informacji dotyczącej tego, co liczymy jako znak i ile takich znaków składa się na jedną stronę, bardzo ważnym jest fakt, że każda rozpoczęta strona liczy się jako cała strona przeliczeniowa. Należy o tym pamiętać i nie dziwić się, gdy na ostatniej stronie naszego dokumentu znajdzie się jedno słowo, a zostanie ona policzona jako pełna strona.
Nawet znając liczbę znaków w dokumencie, który składamy do tłumaczenia, nie jesteśmy niestety w stanie oszacować ilości stron, za jakie przyjdzie nam zapłacić. Pierwszym powodem jest fakt, że na strony przeliczeniowe dzieli się tekst już po przetłumaczeniu. Wiadomo, że nie będzie miał on takiej samej objętości, co tekst początkowy – języki różnią się od siebie pod względem długości słów czy środków gramatycznych, jakich należy użyć, by tekst był zrozumiały. Drugi powód jest jednak dużo bardziej złożony i zapewne mniej powszechnie znany. Jest to fakt, iż tłumacz przysięgły języka tureckiego posiada obowiązek opisania dokumentu, który tłumaczy. Nie wystarczy więc, że tłumacz przełoży tekst z języka tureckiego na polski lub odwrotnie – musi on dodać na końcu klauzulę poświadczenia, a także skrupulatnie opisać każdą cechę szczególną dokumentu. Do elementów wymagających dodatkowego odnotowania należą: pieczęcie, podpisy, inne znaki graficzne, cechy szczególne papieru, na którym został sporządzony dokument, czy wreszcie sposób, w jaki został spięty. W zależności od wyglądu dokumentu takie opisy mogą nieznacznie lub w bardzo dużym stopniu wpłynąć na ostateczną liczbę stron przeliczeniowych tłumaczenia.
Należy więc pamiętać, że strona przeliczeniowa tłumaczenia uwierzytelnionego z lub na język turecki nigdy nie będzie równa ani stronie pojmowanej jako kartka A4, ani stronie tłumaczenia zwykłego. Jest ona określona prawnie i składa się ze 1 125 znaków ze spacjami. Tekst dzieli się na strony przeliczeniowe już po jego przetłumaczeniu i dokonaniu opisu wszelkich elementów graficznych. Mając na uwadze wyżej wspomniane fakty, będziemy doskonale wiedzieli, czym jest strona przeliczeniowa i z ilu takich stron składa się nasz przetłumaczony tekst.